κρατευτής

κρατευτής, ὁ (Α)

1. το κρατευτήριον*

2. στον πληθ. οἱ κρατευταί

κομμάτια πέτρας που αποτελούσαν το υπόστρωμα λιθοστρώτου

3. μολύβδινες ράβδοι ορισμένου βάρους ή μεγέθους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κράτος (πρβλ. τελευτή: τέλος) με πιθ. επίδραση τού ρ. κρατεύω, το οποίο όμως δεν μαρτυρείται σαφώς].